Bedende Mevsim Sonbahar - Meçhul Sanıklar

Anne affet layik olamadim bu özrüm farzet
deryada bir salim yok artik tükenmez hasret
çabaladim yetmedi birgün etmedin sikayet
hangi dala el atsam soldu Allah tan dualar arzet
ne yapsam olmadi askta gülmedim meskte
kimse yarami sarmadi bende kayboldum meçhulde
sende gitme bir senle ben kaldik bu yerde
dün gece düsümde gördüm anlatsam aglardin anne
vefasiz çekti gitti hep parami ve pulumu sevdi
ondan sana hayir yok derdin kisaca artik bitti
baska birini bulmus simdi ve çok mutluymus simdi
onca yorulma degmedi dayanacak gücüm tükendi
özür dilerim anne maglubum ve artik suskunum
umrumda degil kimse ben tek sana mahcubum
helal et hakkini onlar riyakar ben masum
üstünden gözyasini sil bu sana son mektubum

kapandi gözlerim göstermez oldu aynalar
elimi tut üsüyorum bedende mevsim sonbahar
kader yazar yasar fani gerçek olmaz rüyalar
esen bir sert firtinayla toprak olur yapraklar

Kallesler yatti pusuya düslerimse düstü suya
maskeler yerlerde anne hepsinden biçak bi sirtta
simdi boynumda ilmik gözlerim dikik zamana
suretimdi bir gülüs melek yüzünü gördüm orda
sözlerin kulaklarimda hele busen yanaklarimda
koca adam korktugumda güzel adin dudaklarimda
bu sehrin sokaklarinda ben yokum masallarinda
dikine kosmaktan biktim derman yok ayaklarimda
görmesen günahi var duymasan hesabi var
seversen izdirabi ölmezsen cezasi var
aglasan kuru pinar gitsen her yer dört duvar
kalsam günlerim cefa bostan yorgun düsmek var
elbet banada gülmek var anne sana bu sayfalar
burda gürültüden ziyade sessiz kalip susmak var
hayata öksek tutmak var bende solgun yapraklar
vakti geldi gitmenin dogmakta var ölmekte var

kapandi gözlerim göstermez oldu aynalar
elimi tut üsüyorum bedende mevsim sonbahar
kader yazar yasar fani gerçek olmaz rüyalar
esen bir sert firtinayla toprak olur yapraklar